Ik heb m’n Bungy overleefd!! (en Gijs ook gelukkig ook :-))
Het was echt te gek, bizar hoog, lange vrije val, maar zo’n kick!!
Het is niet echt in woorden te omschrijven hoe een 134 meter bungy jump is dus check de foto’s en het filmpje!
Ik ben Flink! Foto’s en verhalen van mijn wereldreis!
|
Subscribe RSS Feed Comments Feed |
Ik heb m’n Bungy overleefd!! (en Gijs ook gelukkig ook :-))
Het was echt te gek, bizar hoog, lange vrije val, maar zo’n kick!!
Het is niet echt in woorden te omschrijven hoe een 134 meter bungy jump is dus check de foto’s en het filmpje!
Nieuw-Zeeland is te gek! Dit land heeft zoveel te bieden, is een stuk compacter dan Australië en ontzettend mooi! We reizen door dit land in de Kiwi Experience bus. In vergelijking met de Greyhound bus wordt er een stuk meer voor je geregeld en reis je veel meer als groep. Uiteraard heeft dit voor- en nadelen, maar al met al bevalt het prima!
De voordelen zijn dat je hostels voor je geboekt kunnen worden, dat je een duidelijk overzicht krijgt van de activiteiten en dat je je daar eenvoudig op kan inschrijven. Omdat vaak de hele bus in hetzelfde hostel zit leer je iedereen kennen en eet je vaak met een groepje, of zelfs met de hele bus als het hostel een “meal-deal” heeft. Zo’n meal-deal verschilt nogal, maar kan bijvoorbeeld pasta bolognese voor zes dollar zijn (E2,40), Roasted chicken of beef voor een tientje (4 euro) en vanavond gaan we barbecueën voor 6 dollar. Daar kan je zelf haast niet voor koken, maar wij maken zelf bijvoorbeeld wraps (gister), pasta, noodles of ‘gewoon’ aardappel groente en vlees!
Maar terug naar de Kiwibus… Het is dus vooral erg gezellig, en onderweg worden er stops gemaakt voor ontbijt, lunch, een mooie wandeling langs de kust of door een national park of om ergens te zwemmen. Zo wordt het reizen met de bus een stuk minder vervelend en voelt het minder als een reisdag die we in Australië vaak als ‘verloren’ beschouwden.
Wat zijn dan de nadelen? Het blijft natuurlijk een commerciële bedoeling, en voor de verkochte activiteiten krijgt de Kiwibus uiteraard commissie. De onafhankelijkheid van de drivers valt dus te betwisten als er weer een activiteit als “Awesome!”, “Best place to do …” of “Unforgettable” wordt omschreven. Ook heeft de Kiwibus een deal met de “Base” hostels. Dit zijn vaak prima hostels qua bedden en faciliteiten, maar niet altijd de gezelligste of persoonlijkste. Gelukkig kan je gewoon in je planet blijven kijken en wat anders boeken, maar het is raar dat het hostel waar Gijs en ik nu in zitten niet als optie wordt aangeboden. Ons hostel is 9 dollar goedkoper, heeft een mooi uitzicht over het meer, gratis pool en tafeltennistafel, prima bedden… Wij zitten dus top!
Maar goed, de bus verplicht je tot niks en biedt dus ook veel gratis vermaak en het is een leuke manier om mensen te leren kennen.
Zo zaten we van Auckland tot Nelson in een supergezellige bus, op het Noordereiland was deze bus maar half vol dus iedereen kende elkaar en elke avond werd er wel samen gegeten en gedronken. Gijs en ik hebben wat meer tijd dan de aanbevolen tijd voor ons ticket (gelukkig maar, anders blijf je op de meeste plekken maar 1 nacht), maar het was hierdoor bijna jammer dat wij langer in Nelson bleven en dus afscheid moesten nemen van iedereen. Gelukkig is er Facebook, en morgen gaan we in Queenstown weer stappen met een aantal mensen van die bus, maar toch, na een aantal van die intensieve dagen met elkaar is het altijd jammer als iedereen weer z’n eigen weg gaat.
Wat hebben we dan zoal gedaan de laatste weken? Hieronder staat een kaart met onze route. We zijn dus begonnen in Christchurch, vervolgens: Kaikoura – Wellington – Taupo – Auckland – Paihia – Whangarei – Auckland – Mercury Bay – Whitianga – Rotorua – Waitomo – Taupo – River Valley – Wellington – Nelson – Abel Tasman National Park – Westport – Lake Mahinapua – Franz Josef – Wanaka – Queenstown – Milford Sound – Queenstown – Christchurch.
De 21e vliegen we van Christchurch naar Auckland en de 22e vliegen we naar Fiji!
[umap id=”23513″ size=”s” alignment=”center”]
De hoogtepunten van de afgelopen weken?
Zonsopkomst in Paihia
Wandeling bij Paihia
Duiken en snorkelen Poor Knight Islands
Fishies at Poor Knights Island from Gijs Smit on Vimeo.
Uitstapjes Kiwibus
Thermale actie in “Smelly Rotorua”
Kennis maken met de Maori cultuur bij Rotorua
De Tongariro Crossing, een bizarre wandeling door vulkanisch gebied
Het Abel Tasman National Park:
Een tussenstop bij een mooi meer
Zonsondergang bij Franz Josef
De gletsjer wandeling op de Franz Josef Glacier
Cappuccino en carrot cake!
En het prachtige en ontspannen Lake Wanaka waar we nu zijn!
We zijn Nieuw-Zeeland goed begonnen! Behalve de mooie en diverse natuur die je hier hebt (kon je in Australië een dag door hetzelfde landschap rijden, hier verandert het aanblik vaak elk uur) kan je hier ook van alles doen wat je thuis niet zo snel zou doen of niet eens zou kunnen!
Een van die dingen is het zwemmen met dolfijen! Je kan dat op verschillende plekken doen, maar in Kaikoura kan je het met echte wilde dolfijnen doen. Dit betekent aan de ene kant dat je de beesten niet kan knuffelen zoals met getrainde dolfijnen, maar het maakt de ervaring wel veel specialer!
Eerst even wat achtergrond informatie: Zoals iedereen uiteraard weet, ligt Nieuw-Zeeland op de breuklijn tussen de Australische plaat en de Pacifische plaat die naar elkaar toe bewegen (toch?). Op het Noordereiland schuift de ene plaat onder de andere wat veel vulkanische activiteit en geisers tot gevolg heeft. Bij het Zuidereiland stuwen de platen elkaar omhoog wat hogere bergen tot gevolg heeft (de Alpen zijn zo ook ontstaan). Ook onder water zijn er nog grote hoogteverschillen, voor de kust van Kaikoura wordt het geleidelijk dieper, maar niet ver uit de kust is er een stijl ‘ravijn’ tot een diepte van 1600 meter!
Waarom is dit belangrijk? De koude zeestroom vanaf de Zuidpool stroomt tegen dit ravijn omhoog en bevat erg veel voeding. Voeg hier nog de invloed van het zonlicht bij ondiepere wateren aan toe en je hebt een Walhalla voor zeedieren!
Voor alles begint krijgen we een dik wetsuit aangepast en een briefing waarin wordt uitgelegd hoe alles zal verlopen en hoe je de aandacht van de dolfijnen kan krijgen. Het wordt geen ‘Flipper-ervaring’ want je moet zelf je best doen om de aandacht van de dolfijnen te krijgen. Dit kan je doen door geluid te maken, rondjes te draaien (dan vinden ze het leuk om mee te zwemmen) en te duiken.
Het gaat hier trouwens om de ‘Dusky Dolphins‘, acrobatische, speelse en sociale dolfijnen die in redelijke grote groepen (‘pods’) leven. Dolfijnen moeten boven water komen om te ademen, maar als ze toch naar boven moeten maken ze sprongen en salto’s, waarschijnlijk gewoon voor de lol en om indruk te maken. Dolfijnen zijn ook 1 van de weinige diersoorten die seks hebben voor hun plezier, een levensstijl waar ik me erg in kan vinden. 🙂
Na alle theorie is het tijd voor de praktijk! Wat gespannen gaan we met een busje naar de boot en varen we met de boot naar de plek waar de dolfijnen voor het laatst gezien zijn. De spanning stijgt als de eerste dolfijn gezien wordt, maar dat blijkt achteraf niet zoveel voor te stellen. Eenmaal bij de schol zijn het er wel een stuk of 200! Vrolijk en blij springend uit het water, alleen al van dit aanzicht word je blij.
Een deel van de groep blijft kijken vanaf de boot maar ‘de zwemmers’ moeten zich klaar maken om het water in te gaan. Terwijl de boot de groep iets vooruit vaart, nemen wij plaats op het achterdek, klaar om het water in te glijden. Om ons heen springen dolfijnen uit het water en de spanning stijgt! Dan klinkt de toeter van de boot en gaat iedereen snel het water in. Met duikbril en snorkel op zie je de beesten om je heen zwemmen, en iedereen begint gekke geluiden door de snorkel te maken.
De interactie met de dolfijnen is echt te gek, ze kijken je aan en zwemmen om je heen. Als je een rondje gaat draaien, zwemt de dolfijn gezellig met je mee tot je het niet meer bij houdt (dolfijnen kunnen net iets beter zwemmen dan mensen ;-)). Geluid maken, rondjes zwemmen, ademen door de snorkel, nog meer zwemmen, nog meer geluid, shit water in m’n snorkel, even boven water en snel weer door… Het is vermoeiend maar een onvergetelijke ervaring!
Als de toeter weer gaat zwemmen we terug naar de boot en iedereen is het met elkaar eens: Wauw!! Snel aan boord en we varen weer naar het begin van de groep voor de volgende sessie! We herhalen dit 4 keer en elke keer is weer uniek. Als je duikt zwemmen ze met je mee en het leek wel of ik met de dolfijnen aan het dansen was zoals de Schotten (?) dat zo leuk doen, elke keer elleboog in elleboog inhaken en rondjes draaien. Het contact is er niet, maar dat maakt voor de ervaring niet uit, dit was echt 1 van de leukste dingen die ik op deze reis heb gedaan!
De laatste ronde blijven we aan boord om alles goed te bekijken en foto’s te maken. Het is best lastig te timen, maar de foto’s geven wel een indruk van de hoeveelheid dolfijnen, en ik heb er een paar in de lucht vast kunnen leggen.
Gijs heeft natuurlijk zijn onderwatercamera meegenomen en heeft ondanks alle opwinding nog een paar aardige filmpjes kunnen maken. Een deel van zo’n filmpje staat online:
kaikoura dolphin swimming from Gijs Smit on Vimeo.
Dit was het eerste hoogtepunt van Nieuw-Zeeland, en niet veel later stond een volgende ‘must-do’ op het programma: De skydive!
Voor de mensen die nog nooit een skydive hebben gedaan is het moeilijk uit te leggen wat er door je heen gaat als je uit een vliegtuig springt. Ik ben ook maar gelijk voor het hele pakket gegaan, behalve de skydive van 15.000 feet (4,5 kilometer) heb ik ook een DVD, foto’s en een t-shirt. Voor de foto’s en DVD sprong er speciaal iemand mee die in de lucht heeft gefilmd en gefotografeerd! Erg leuk om te hebben. De foto’s heb ik online gezet, maar de DVD zal ik thuis wel laten zien!
Het is best een trip naar 4,5 kilometer hoogte (ongeveer 25 minuten) en zeker in zo’n klein vliegtuigje een ervaring op zich. Het uitzicht was vanuit het vliegtuig al overweldigend en het viel me alles mee hoe zenuwachtig ik was. Ik had aan mijn begeleider gevraagd of we een salto konden maken als we uit het vliegtuig sprongen (als je het dan doet, kan je het maar beter gelijk goed doen!).
Toen het mijn beurt was klom de fotograaf half uit het vliegtuig en gingen wij op het randje zitten. De adrenaline schoot door mijn lichaam en ik drukte mijn hoofd achterover om de backflip te kunnen maken. Eenmaal uit het vliegtuig begint de vrije val van meer dan 1 minuut. Aan het begin heb je het niet echt door, maar na de salto zag ik de aarde heel snel op me af komen: bizar!!
De fotograaf vloog om ons heen voor wat mooie shots een de video-opname, ik deed wat poses (superman!), schreeuwde de longen uit mijn lijf en genoot van de sensatie en het uitzicht. Toen het tijd was om de parachute open te doen zwaaide we de cameravrouw uit en klapte de parachute open (gelukkig!).
De rust keerde wat terug in mijn lijf, maar het genieten was nog niet voorbij! Het uitzicht was geweldig en ik begon steeds beter te beseffen wat ik had gedaan. Ik mocht nog even sturen en mijn instructeur draaide nog een paar mooie rondjes om uiteindelijk rustig te landen… Zucht, wat een ervaring! Zeker voor herhaling vatbaar, jammer dat het niet gratis is! 🙂
Dat is het weer voor nu! Morgen reizen we weer verder naar de Bay of Islands en volgens mij is dat net zo mooi als het klinkt!
Tags: dolphins, freefall, Kaikoura, Lake Taupo, skydive, Taupo